کشتی ایران می‌بایست در المپیک پکن مدال کسب می‌کرد، باید حمید سوریان، دباغی، تقوی حداقل روی یکی از سکوهای المپیک قرار می‌گرفتند اما بنا به دلایل بسیار در حوزه کادر فنی و مدیریت کشتی کوتاهی‌هایی صورت گرفت که در دوران آماده‌سازی برای حضور در پکن نشانه‌های آن عیان شده بود؛ از اختلاف در کادر فنی تا برخی محافظه‌کاری‌های را می‌توان در دایره بررسی‌های ناکامی کشتی پکن در نظر گرفت.
این‌ها در شرایطی است که نمایندگان محترم مجلس با توجه به حجم بالای انتقادات از فدراسیون کشتی، پس از جلسه با رئیس سازمان ورزش و مسئولان کمیته المپیک، تغییرات در کشتی را در بررسی‌های نخست خود قرار داده‌اند. در همین راستا بود که یزدانی‌خرم را به مجلس دعوت کردند تا پاسخگوی این ناکامی‌ها باشد اما رئیس فدراسیون کشتی به مجلس نرفت تا در جلسه امروز به گفته برخی نمایندگان تصمیم نهایی اتخاذ شود.
در کنار کشتی رشته‌هایی مانند جودو، وزنه‌برداری و ... که از امیدهای مدال‌آوری ایران در المپیک بوده‌اند در جدول مدال‌های کشورمان چه جایگاهی داشتند؟
از سوی دیگر بسیاری از رشته‌ها با توجه به ثبات مدیریتی چند ساله بیشتر به نتایج فانتزی در مسابقات درجه چندم اکتفا می‌کنند و با حضور در دور اول المپیک حذف می‌شوند. آیا از نگاه رؤسای این فدراسیون‌ها کسب سهمیه المپیک دلیلی بر رشد این رشته‌های ورزشی است؟
به نظر می‌رسد سازمان ورزش باید با بررسی آنچه در ورزش کشور رخ می‌دهد، دلایل افت چند ساله رشته‌های دیگر را مشخص کند و با تدوین سند توسعه، رشد دیگر ورزش‌‌ها را نیز در پیش گیرد.در این میان کشتی به عنوان مقصر اول ناکامی المپیک تمام هزینه‌های نتایج پکن را برعهده گرفته و فدراسیون‌های دیگر خود را پشت این ناکامی پنهان کرده‌اند.
شاید این از طنز روزگار بود که وقتی کشتی در المپیک نتیجه نگرفت، ورزش ایران نیز به دنبال آن در کسب مدال رشته‌های دیگر هم ناکام شد. به هر ترتیب اکنون که از هیاهوی المپیک گذشته، از چهره‌هایی مانند یحیی‌زاده، امیدوار رضایی، دهقان، نجف‌نژاد، دلخوش و... انتظار می‌رود به طور جدی به ناکامی‌های کشتی و دیگر رشته‌ها را رسیدگی کنند تا این ناکامی‌های بزرگ به فراموشی سپرده نشود.
